POR QUE


ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes:

“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.

“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.

26 abr 2014

GATO POR LEBRE / GATO POR LIEBRE




(Imaxe baixada de internet)
Buscou, inutilmente, en todo tipo de tendas. Ó fin, conseguiunas en internet. Tivo que superar o seu receo a mercar “por telepatía”, como ela lle chama, para facer o pedido. Desde que recibiu o paquete, tódolos días á tardiña, colle o coche  e trasládaas a un pequeno monte que adquiriu a propósito. Disponas segundo o seu hábitat preferido; unhas, illadas; outras, en corros… Ó amencer, vainas recoller. Antes de regresar, fai o tempo ata que o veciño fisgón se coloca detrás da cortina, e aparece ela co cesto ateigado  de flamantes cogomelos de plástico.




Buscó, inútilmente, en todo tipo de tiendas. Al final,  las consiguió en internet. Tuvo que superar su recelo hacia la compra “por telepatía”, como ella la llama, para hacer el pedido. Desde que  recibió el paquete, cada atardecer, coge el coche y las traslada a un pequeño monte que adquirió al efecto. Las dispone según su hábitat preferido; unas, aisladas; otras, en corros… De madrugada, las va a recoger. Antes de regresar, hace el tiempo hasta que el vecino fisgón se coloca detrás de la cortina, y aparece con el cesto repleto de sus flamantes setas de plástico. 

                                    Seleccionado e publicado no libro do Cuarto Certamen de MICRO MICO RELATOS San Jorge

21 abr 2014

FULGOR HUMANO


No meu ceo de papel charón, unha estrela cégame. ¿Miro cara outro lado? ¿Poño gafas de sol? ¿Ocúltoa cunha nube? ¿Doulle a volta? ¿Eclípsoa con luz intensa?

(Imaxe baixada de internet)


En mi cielo de papel charol, una estrella me deslumbra. ¿Miro hacia otro lado? ¿Me pongo gafas de sol? ¿La oculto con una nube? ¿Le doy la vuelta? ¿La eclipso con luz intensa?


17 abr 2014

DOR INCONDICIONAL / DOLOR INCONDICIONAL



(Imaxe baixada de internet)


Suspirou profundamente e recolleu dous cubertos do chan. Despois de aguantar o portazo de rigor, seguiu poñendo orde naquel campo de batalla dos luns. O dos sábados adoitaba ser o peor; tocaba saír de marcha e as demandas convertíanse en esixencias urxentes e irrevogables. De nada valían as explicacións dela, nin as súplicas, ou que o resto da semana non houbese para comer. El non facía caso, e non dubidaba en usar a forza para conseguir os seus obxectivos. Hoxe aínda lle faltaba a parte máis crúa da función diaria: chorar amargamente en segredo por este pobre fillo.






Suspiró profundamente y recogió dos cubiertos del suelo. Después de aguantar el portazo de rigor, siguió poniendo orden en aquel campo de batalla de los lunes. El de los sábados solía ser el peor; tocaba salir de marcha y las demandas se convertían en exigencias urgentes e irrevocables. De nada importaban las explicaciones de ella, ni las súplicas, o que el resto de la semana no hubiera para comer. Él no atendía a razones, y no dudaba en usar la fuerza para conseguir sus objetivos. Hoy todavía le faltaba la parte más cruda de la función diaria: llorar amargamente en secreto por este pobre hijo.

Relato creado para REC

12 abr 2014

CONTRABANDISTA


(Imaxe baixada de internet)


Fíxose millonario trapichando 
con bágoas de segunda man.







Se hizo millonario trapicheando
con lágrimas de segunda mano.







7 abr 2014

DE PEDRA / DE PIEDRA


(Imaxe baixada de internet)

O tribunal apreciou certa rixidez na súa mirada. Acabou de oír, non de escoitar, a súa longa exposición. Agardaban que se retirase e que pasase canto antes o seguinte opositor; aínda lle quedaban moitos que aguantar. Pero non se moveu. Seguía de pé, sen pestanexar. Non houbo maneira de retiralo. Alí quedou para sempre, en honor do eterno aspirante a funcionario. Chámanlle a Estatua da Frustración.





El tribunal apreció cierta rigidez en su mirada. Acababan de oír, que no escuchar, su larga exposición. Esperaban que se retirara y que  pasara cuanto antes el siguiente opositor; todavía les quedaban muchos por aguantar. Pero no se movió. Seguía de pie, sin pestañear. No hubo forma de retirarlo. Allí se quedó para siempre, en honor del eterno aspirante a funcionario. Le llaman la Estatua de la Frustración.

Escrito para REC