POR QUE


ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes:

“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.

“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.

30 jun 2013

CEREIXAS / CEREZAS




(Imaxe baixada de internet)


Froitas de xuño
que me levan á orixe
dos sentimentos
con bicos de color
sempre de dous en dous.









      Fruta de junio
               que me lleva al origen
                                       más emotivo
                                                  con besos de color
                                                                 siempre de dos en dos.



22 jun 2013

MORTE LENTA / MUERTE LENTA



Levaba días enterrado. Os vermes, confiados, saían e entraban por buratos vellos e novos. Pero non daba morrido.


(Imaxe baixada de internet)


Llevaba días enterrado. Los gusanos, confiados, salían y entraban por orificios viejos y nuevos. Pero no conseguía morirse.




14 jun 2013

POR UN EURO



Corrín, corrín, saltei,
non me matei de milagre.
¡O dono viña detrás
cun vergallo!
Eu fóralle ás cereixas
¿ou ás ameixas?
Non  sei, ó que atopei.
O caso era ir, e rubir,
e coller, e correr...
¡Ai iso si!
Eu non quería
porque sabía
o que viría detrás:
o dono, despois meu pai...
Pero Manolo,
o máis grande da escola,
que ten ben pouca cachola,
ofreceume un euro
por un pucho de cereixas.
¿Ou de ameixas?
Non me acordo.


Corrí, corrí, salté,
no me maté de milagro.
¡El dueño venía detrás
con un palo!
Le había cogido cerezas
(Imaxe baixada de internet)
¿ o ciruelas?
No lo sé,  lo que encontré.
El caso era ir, y subir
y coger, y correr...
¡Ay eso sí!
Yo no quería,
porque sabía
lo que vendría detrás:
el dueño, después mi padre...
Pero Manolo,
el más grande de la escuela,
que tiene poca cabeza,
me había ofrecido un euro
por un gorro de cerezas.
¿O ciruelas?
No me acuerdo.


6 jun 2013

SIMBIOSE / SIMBIOSIS








Camiña a diario coa súa veciña da alma, adicta a embutidos e bolos. Ela, non; pero acompáñaa encantada. En época de cogomelos, sen que a outra, faladeira  incansable, se decate, vaina desviando da ruta do colesterol; se hai sorte, a bolsiña, camuflada con premeditación, volve cargada. O resto do ano, acostuma coller tortícolis de tanto xirar a cabeza cara ás cunetas, montes, xardíns… e calquera lugar propicio para que un despistado fungo asome. Aínda que o máis complicado é, sen dúbida, evitar que a compañeira do paseo descubra que non a escoita.

                                                                     
                                           

Camina diariamente con su vecina del alma, adicta a embutidos y bollería. Ella, no; pero la acompaña encantada. En época de setas, sin que la otra, charlatana incansable, se dé apenas cuenta, la va desviando de la ruta del colesterol; si hay suerte, la bolsita, camuflada al efecto con premeditación, regresa cargada. El resto del año, suele coger tortícolis de tanto girar la cabeza hacia cunetas, montes, jardines… y todo lugar propicio para que un despistado hongo asome. Aunque lo más complicado es, sin duda, evitar que su compañera de paseo descubra que no la escucha.


 Seleccionado e publicado no  "Tercer Certamen MICO MICRO RELATOS SAN JORGE"