APADRIÑADA / APADRINADA

Mujer Sentada (de Pedro Azabache Bustamante)

Arrincárona da miseria para facela a súa escrava.

La arrancaron de la miseria para hacerla su esclava.

MARA MARIÑA, MEIGA MEIGUIÑA

                                                   recitado

                              (Imaxe baixada de internet)

Nunha vila mariñeira

desta fermosa Galicia,

vivía unha nena meiga

feliz coa súa familia.

Non era nena calquera.

Mara, que así lle chamaban,

tiña un pequeno problema

pero non se decatara.

¿Sabedes que cousa era?

¿Querédelo ver axiña?

Pois esta nena pavera

soñaba só espertiña.

Soñaba o que lle conviña,

sempre con cousiñas boas:

con lambetadas, amigas,

festas e con roupa nova.

O malo éravos na escola

que sempre en vez de estudar,

parola que te parola

mentres estaba a soñar.

A mestra non daba creto,

que nunca tal cousa vira:

¡soñar cos ollos abertos

e con voz alta, por riba...!

Pois así todos os días:

nos soños, era paxaro,

no zoo, cos monos ría,

convertíase nun sapo...

-¡Xa está ben! (dixo mamá).

Ó médico hai que ir.

Esta nena está moi mal,

non sabe chorar, e ri.

Mirouna e remirouna

o señor doutor, moi serio,

e despois dixo con sorna:

-¡Xa atopei o remedio!

Ten que ir mañá ben cedo,

aínda ben non abra o día,

pola praia de paseo

cunha ortiga na barriga.

-Pero mañá haille escola

(dixo a nai moi sorprendida)

-Ten que ser así, señora,

para sandar a meniña.

Así foi. Así se fixo.

O remedio era barato...

E indo xa de camiño,

¿sabedes que viu nun charco?

Unha gaivota morrendo

porque voar non podía.

¡O chapapote noxento

íalle quitar a vida!

Xa non fixo falta ortiga

nin tampouco pasear,

a negrura que ela vira

si que a podía curar.

¿E curou Mara? Pois si.

Xa só polas noites soña.

E tamén deixou de rir,

  (Imaxe baixada de internet)

e, por veces, ata chora.

¡Pero quen dixo chorar!

Isto é un conto, xa ves,

e podes imaxinar

que todo pasa ó revés.

E como Mara Mariña,

é unha meiga meiguiña,

pode tornar en ledicia

a tristura de Galicia.

* Texto creado naquel ano fatal con fins didácticos, para ser narrado no escenario. Nunca pensei subilo aquí, pero... Non o traduzo porque non creo que sexa necesario, o mundo enteiro sabe de que vai.

ESA SEÑORA DE NEGRO

Enreda a morte burlona

confundindo sentimentos.

Os tempos alteran a orde

cronolóxica.

Remexendo no pasado

vivo futuro en presente.

(Imaxe baixada de internet)

Enreda la muerte burlona
confundiendo sentimientos.
Los tiempos alteran el orden
cronológico.
Revolviendo en el pasado
vivo futuro en presente.

ATARDECER EN GALICIA

Solpor fantástico:

sobre fondo vermello

grises viaxeiros.

Cielo fantástico:

sobre fondo escarlata

grises viajeros.