POR QUE


ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes:

“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.

“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.

28 ago 2012

ADICCIÓN INOFENSIVA


Acabáronse as competicións e as medallas. Casou, pariu e cambiou de vida como se cambiase de planeta. Enganouse ó pensar que o amor e as responsabilidades familiares apagarían os rescaldos da súa paixón polo deporte. Cada noite de insomnio acrecenta a morriña. Desesperada, inventa un deporte de alto risco. O medo a ser descuberta devólvelle a emoción e o nivel de adrenalina axeitado. Como material, unha simple corda que mantén oculta. Cando os seus dormen, engánchaa no balcón da terceira planta onde vive e descólgase por ela. Camiña en pixama un par de horas e regresa á casa agatuñando pola soga. Con  sumo coidado, déitase a carón do seu marido, preparada para durmir placidamente. Non sabe que agora o insomne é el, que finxe ignorancia e sono profundo para que ela sexa feliz.


(Imaxe baixada de internet)

Se acabaron las competiciones y las medallas. Se casó, parió y cambió de vida como si hubiera cambiado de planeta. Se equivocó al pensar que el amor y las responsabilidades familiares apagarían los rescoldos de su pasión por el deporte. Cada noche de insomnio  acrecenta la nostalgia. Desesperada, inventa un deporte casero de alto riesgo. El miedo a ser descubierta le devuelve la emoción y el nivel de adrenalina adecuado. Como material deportivo, una simple cuerda que mantiene oculta. Cuando los suyos duermen, la engancha en el balcón de la tercera planta en la que vive y se descuelga por ella. Camina en pijama un par de horas y regresa a casa trepando por la soga. Con sumo cuidado, se acuesta al lado de su marido, preparada para dormir plácidamente. No sabe que ahora el insomne es él, que finge ignorancia y sueño profundo para que ella sea feliz.


27 ago 2012

ABANDONO


Fonte de pedra 
invadida de plantas
que medran libres.
Esperpento penoso
daquel xardín que foi.

(Imaxe baixada de internet)



Fuente de piedra
invadida de plantas
que crecen libres.
Esperpento penoso
de aquel jardín que fue.

23 ago 2012

¡MENUDA RISA!


(Imaxe baixada de internet)
Roque, grazas ó patrimonio e a falta de escrúpulos herdados de seu pai, conseguiu na vida todo o que quixo. Pero, desde que a súa idade avanzada lle deixa tempo para reflexionar, decatouse de que, ocupado sempre nos seus asuntos, esqueceuse de rir. E non quere irse deste mundo coa sensación de ter fallado en algo. Así que decide contratar ó mellor adestrador persoal da risa. Atraídos pola suculenta recompensa monetaria, a lista de candidatos é ampla. Selecciona uns poucos e ponos a proba antes de decantarse por un. O terceiro en pasar polos apousentos do millonario é un mozo especialista en maniotas terapéuticas, segundo consta no seu currículo. Mágoa que, xa na primeira sesión, o exceso de gargalladas fai que Roque se despida deste mundo; feliz, iso si… Disque o rapaz ten ofertas a moreas.



Roque, gracias al patrimonio y la falta de escrúpulos heredados de su padre, consiguió en la vida todo lo que quiso. Pero, desde que su avanzada edad le deja tiempo para reflexionar, se ha dado cuenta de que, ocupado siempre en sus asuntos, se olvidó de reír. Y no quiere irse de este mundo con la sensación de que ha fallado en algo. Así que decide contratar al mejor entrenador personal de la risa. Atraídos por la suculenta recompensa monetaria, la lista de candidatos es amplia. Selecciona a unos pocos y los pone a prueba antes de decantarse por uno. El tercero en pasar por los aposentos del millonario es un joven especialista en cosquillas terapéuticas, según consta en su currículum. Lástima que, ya en la primera sesión, el exceso de carcajadas hace que Roque se despida de este mundo; feliz, eso sí…. Dicen que al muchacho le llueven ofertas.


19 ago 2012

DIAGNÓSTICO VELOZ


           - Por favor, sexa breve – dixo o especialista ó vixésimo paciente da súa consulta semanal de dúas horas.
       - Sereino. ¿Lembra que a semana pasada vin acompañando á miña muller? Fomos os primeiros en entrar...
        - Si, xa me dou conta, estaban moi nerviosos os dous; pero non tiñan por que preocuparse. Nin sequera precisei auscultala: un caso clarísimo de hipocondría. Seguro que terá mellorado co placebo que lle receitei. ¿Que tal se atopa?
           - Moi tranquila. Enterrámola onte.





(Imaxe baixada de internet)
      - Por favor, sea breve – dijo el especialista al vigésimo paciente de su consulta semanal de dos horas.
        - Lo seré. ¿Recuerda que la semana pasada vine acompañando a mi esposa? Fuimos los primeros en entrar...
         - Si, ya me doy cuenta, estaban muy nerviosos los dos; pero no tenían por qué preocuparse. Ni siquiera necesité auscultarla: un caso clarísimo de hipocondría. Seguro que habrá mejorado con el placebo que le receté. ¿Que tal se encuentra?
            - Muy tranquila. Ayer la enterramos.



16 ago 2012

ALTA TENSIÓN / HIGH VOLTAGE

(Imaxe baixada de internet)



Fan equilibrios
      os corvos sobre o cable
            tentando ó demo.






Se balancean
                                  los cuervos sobre el cable
                                   tentando al diablo.



            Perched on the wire,
      the ravens keep their balance
and tempt the devil.

11 ago 2012

MISTERIO A PEDAZOS


(Imaxe baixada de internet)
Primeiro foi un anaco de zapatilla vella; despois, a funda dun móbil, unha folla do xornal, o testo dunha pota... Cada vez que chegaba do traballo, atopaba agasallos deste tipo esparexidos polos lugares máis insólitos da casa. Ó principio, tomouno con relativa tranquilidade; recollíaos sen darlle demasiada importancia ó asunto. Pero segundo ían pasando os días, o número de pezas aumentaba e comezouse a cansar. A pinga que colmou o vaso foi un zanco de polo enriba da cama desfeita. Ó enfado sumouse a preocupación e acudiu á policía local solicitando axuda.

-Imos ver..., señor ¿Estanos a insinuar que lle adestremos o seu cachorro?

-Creo que non me entenderon. Vivo só, non teño mascota ningunha. Tamén lles anticipo que xa cambiei a pechadura da porta despois dos primeiros achados.        




        Primero fue un trozo de zapatilla vieja; después, la funda de un móvil, una hoja del periódico, la tapa de una tartera… Cada vez que llegaba del trabajo, se encontraba regalos de este tipo esparcidos por los lugares más insólitos de la casa. Al principio, lo tomó con relativa tranquilidad; los recogía sin darle demasiada importancia al asunto. Pero según iban pasando los días, el número de piezas aumentaba y se empezó a cansar. La gota que colmó el vaso fue un muslo de pollo sobre la cama deshecha. Al enfado se sumó la preocupación y acudió a la policía local solicitando ayuda.
         -Vamos a ver…., señor. ¿Nos está insinuando que le adiestremos a su cachorro?
        -Creo que no me han comprendido. Vivo solo, no tengo mascota alguna. También les anticipo que ya he cambiado la cerradura de la puerta después de los primeros hallazgos.



6 ago 2012

CAMA REDONDA



(Imaxe baixada de internet)


Déitase coa súa parella e con moitos problemas máis.





Se acuesta con su pareja y con muchos problemas más.

2 ago 2012

POR AMOR Á ARTE / POR AMOR AL ARTE



Coñecéronse nun taller de relato. En cada clase, o profesor expoñía  un motivo de inspiración sobre  o que debían escribir. A última proposta foi providencial. Presentoulles unha pintura moi coñecida, “O bico”, e propúxolles que deixasen voar a imaxinación sobre o papel. O primeiro impulso de María e Román foi buscarse coa mirada, e ruborizáronse ambos. Nunca pasaran  do cordial saúdo de rigor. Escribiron. Antes de rematar a sesión, coma sempre, fíxose a posta en común lendo e comentando en voz alta tódolos textos. A enorme semellanza entre os relatos dos dous abraiou a todo o mundo. Aquela tarde, saíron collidos da man. Hoxe non foron ó taller: atópanse escenificando o cadro de Klimt perdidos na cima dun frondoso e escarpado monte.


"El beso" de Klimt

Se conocieron en un taller de relato. En cada clase, el profesor les planteaba un motivo de inspiración sobre el que debían escribir. La última propuesta fue providencial: les presentó una pintura muy conocida, “El beso“, y les propuso que dejasen volar su imaginación sobre el papel. El primer impulso de María y Román fue buscarse con la mirada, y ambos se ruborizaron. Nunca habían pasado del cordial saludo de rigor. Escribieron. Antes de finalizar la sesión, como siempre, se hizo la puesta en común leyendo y comentando en voz alta todos los textos. La enorme semejanza entre los relatos de los dos sorprendió a todo el mundo. Aquella tarde, salieron cogidos de la mano. Hoy no han ido al taller; se encuentran escenificando el cuadro de Klimt perdidos en la cima de un frondoso y escarpado monte.
(Finalista en "Taller de relato" del programa de radio EL OJO CRÍTICO)