PALABRA DE NOZ: febrero 2011

POR QUE

ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes:

“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.

“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.

24 feb 2011

PÍDEME A LÚA / PÍDEME LA LUNA

Escóitame cos teus ollos, mírame desde o corazón,

acaríñame coas palabras e pídeme a Lúa. Terala.

(Imaxe baixada de internet)

Escúchame con tus ojos, mírame con el corazón, acaríciame con palabras y pídeme la Luna. La tendrás.

19 feb 2011

NOGUEIRA / NOGAL

Chora a Nogueira

vestida de febreiro

por fillos noces.

Llora el nogal

vestido de febrero

por hijos nueces.

13 feb 2011

ACCIDENTE

É unha mañá morna e luminosa. Os paxaros celébrano con música en vivo. As flores coquetean co Sol. As bolboretas xogan a levitar. E Rosalía abafa o vidro da ventá co seu pranto, amarrada a unha fría cadeira de rodas. Desde hai un ano, para ela tódolos días son grises.

(Imaxe baixada de internet)

Es una mañana cálida y luminosa. Los pájaros lo celebran con música en vivo. Las flores coquetean con el Sol. Las mariposas juegan a levitar. Y Rosalía empaña el cristal de la ventana con su llanto, amarrada a una fría silla de ruedas. Desde hace un año, para ella todos los días son grises.

8 feb 2011

COS PÉS NO CHAN / CON LOS PIES EN EL SUELO

recitado

(Imaxe baixada de internet)

Onte,
pendureime do aire
por sentirme levitando
sobre temores e penas.

Os fíos que me sostiñan,
feitos de sinxelas verbas,
racharon axiña.

Hoxe,
esnafrada e doente,
xazo enterrada en vida
no lodo da realidade.

Ayer,

me colgué del aire

por sentirme levitando

sobre temores y penas.

Los hilos que me aguantaban

hechos de simples palabras

se rasgaron pronto.

Hoy,

estrellada y doliente

yazco enterrada en vida

en el fango realidad.

2 feb 2011

NABAL

Doce amargura.
Grelos. Esencia verde
da terra meiga.

Dulce amargura.
Grelos. Esencia verde
de tierra meiga.

SOBRE AS ENTRADAS

Os textos das entradas aparecerán en tres idiomas: galego, castelán e inglés. Só unha razón: que os lean máis de catro familiares e tres amigas. Do paso de galego a castelán (ou viceversa) será culpable a autora, asesorada esporádicamente por J. L. Graña Muíño; e da versión inglesa encargarase o tradutor Marcos Graña Nogueira. A maioría das traducións non serán literais, senón libres, conservando, iso si, o estilo e o contido do orixinal.

A publicación das entradas en galego e castelán será simultánea; o ritmo da versión inglesa marcarao a dispoñibilidade do tradutor.

Irán etiquetadas por temas e por tipo de texto. Os distintos textos dun mesmo tema compartirán cor de letra e música de fondo.

Accede ás entradas antigas desde o fondo da páxina principal, desde o índice de etiquetas ou desde o arquivo do blog (nesta columna).

Algunhas imaxes son fotografías propias; as outras foron extraídas de Google. Se non fago referencia expresa dos autores, é polo complicado que se fai sabelo con exactitude en moitos casos. Todo o meu respecto e gratitude para eles.