POR QUE


ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes:

“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.

“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.

29 ene 2011

RETRATO

                      recitado



Esta noite falloume o sono
(Imaxe baixada de internet)
e chegou Cecilia.
Non sei por que.
Ou si o sei.
E fíxenlle un retrato.
¡Menos mal que non pintei!
Quedou fermoso
pero algo triste.
E non sei como amañalo.
Agardaremos que abra o día:
que o Sol brille na súa risa.


Este ano era gris
e chegou Cecilia
coa súa paleta de cores
á miña vida.
¡Como me gustaría
devolverlle, con intereses,
  a súa enerxía!

Esta noche me falló el sueño
y llegó Cecilia.
No sé por qué.
O sí lo sé.
Y le hice un retrato.
¡Menos mal que no he pintado!
Me ha salido hermoso
pero algo triste.
Y no sé como arreglarlo.
Esperaremos que  abra el día
y que el sol brille en su sonrisa.


Este año era gris
y llegó Cecilia
con su paleta de colores
a mi vida.
¡Cómo me gustaría
devolverle, con intereses,
su energía!

23 ene 2011

ANOS LUZ / AÑOS LUZ

Seducida por cantos de serea que  aloumiñan o meu ego adurmiñado, érgome ingrávida e, aínda cos ollos pechados, danzo entre as nubes ó teu ritmo e ó meu paso. Ata que o escintileo da túa estrela me esperta de vez e contemplo, asustada, o abismo que nos separa. Ese é o momento no que me deixo caer de golpe sobre o meu planeta, convencida de ter vivido o baile derradeiro. Pero lémbrame a experiencia que seguirei, por egoísmo, escoitando músicas celestiais.


(Imaxe baixada de internet)
Seducida por cantos de sirena que acarician mi ego adormecido, me elevo ingrávida y, aún con los ojos cerrados, danzo entre las nubes a tu ritmo y a mi paso. Hasta que los destellos de tu estrella me despiertan al fin y contemplo, asustada, el abismo que nos separa. Ese es el momento en el que me dejo caer de golpe sobre mi planeta, convencida de haber vivido el último baile. Pero me recuerda la experiencia que seguiré, por egoísmo, escuchando músicas celestiales.

16 ene 2011

CONFUSIÓN



(Imaxe baixada de internet)
Enreda a morte
confundindo as obrigas
coas lembranzas.
Búrlase da nai miña.
E crávame o futuro.




Juega la muerte
confundiendo deberes
con añoranzas.
Se burla de mi madre.
Y me clava el futuro.

7 ene 2011

A MEDIAS

Mirouna lentamente, de arriba a abaixo. ¡Canta roupa, que gusto! Empezou polo gabán, que se deixou caer sen opoñer resistencia. Despois a bufanda, suave, desenroscándose con sixilo de cobra. A chambra escasa daba moitas e boas pistas. Deixaríaa para máis adiante, hoxe non tiña présa. Centrouse na saia. Un botón, unha cremalleira e ó chan. ¡Fóra zapatos! As medias eran a súa debilidade. Primeiro saboreounas nos dedos; despois detivo a vista na cinturiña…
Demasiado tempo: aquela moza descubriu que a estaban espindo coa mirada e anoxouse. Tivo que pechar os ollos para deixala vestida inmediatamente.


(Imaxe baixada de internet)

La miró lentamente, de arriba abajo. ¡Cuánta ropa, qué gusto! Empezó por el abrigo, que se cayó sin oponer resistencia. Después la bufanda, suave, desenroscándose sigilosa como una culebra. El jersey ceñido daba muchas y buenas pistas. Lo dejaría para más adelante, hoy no tenía prisa. Se centró en la falda. Un botón, una cremallera y al suelo. ¡Fuera zapatos! Las medias eran su debilidad. Primero las saboreó en sus dedos; luego detuvo la vista en la cinturilla…
Demasiado tiempo: aquella chica descubrió que la estaban desnudando con la mirada y se enojó. Tuvo que cerrar los ojos para dejarla vestida inmediatamente.

1 ene 2011

DILEMA

(Imaxe baixada de internet)


Se cerro os ollos, é noite.
Se os abro, é ano novo.
Non sei que facer.





Si cierro los ojos, es de noche.
Si los abro, es año nuevo.
No se qué hacer.