POR QUE


ISTO NON É UN LIBRO. Se o fose, levaría ese título. O prólogo e a sinopse serían estes:

“ISTO NON É UN LIBRO por dous motivos, fundamentalmente:
Primeiro, porque nunca pretendeu selo. Ningún dos textos se escribiu pensando na posible publicación. Se chegaron ata aquí, foi grazas ós empurróns de persoas que os leron e que me queren ben. Algúns foron rescatados do fondo da hucha; outros, aínda fumean. Hainos que saíron directamente do corazón; tamén os hai feitos por encarga cerebral. Todos, de escasas palabras; pero de longa elaboración. E segundo, porque estrutura, contidos, prosa e poesía enceréllanse adrede coa humilde intención de sorprender ó lector. Confío na súa boa vontade para deixarse levar”.

“Isto non é un libro. É un feixe de faíscas con formas caprichosas de poemas, relatiños ou ocorrencias, amarradas por unha fráxil trenza de palabra, sentir e vida. Nas mans do lector queda a decisión de outorgarlles ou non a liberdade”.

26 ago 2010

CHAMUSCADA

Tratando de recompoñer as súas cinzas, meteu a man e queimouse. Abraiou ó comprobar que aínda quedaban ascuas. E non sabe se soprar e reavivar o lume ou deixarse apagar lentamente, humedecéndose de pranto, podrecendo de espera.


(Imaxe baixada de internet)
Tratando de recomponer sus cenizas, metió la mano y se quemó. Se asombró al comprobar que todavía quedaban rescoldos. Y no sabe si soplar y reavivar el fuego o dejarse apagar lentamente, humedeciéndose de llanto, pudriéndose de espera.

21 ago 2010

MAR DE DÚBIDAS / MAR DE DUDAS /

Mar revolto.                                                                      recitado
Ideas que son ondas.
Sol nubrado.
(Imaxe baixada de internet: Obra de Mª Dolores “Dolly” Rueda)
Auga farta de area.
Vou nadar
e afóganme as ideas.
Boto a áncora
e espétase na merda.
Busco luz
pero só atopo brétema.

Presinto máis que vexo
a túa claridade.
Tan alta que non lle chego.
Tan forte que me castiga.
Tan túa que a quero miña.


Mar revuelto.
Ideas que son olas.
Sol nublado.
Agua henchida de arena.
Voy nadando
y me ahogan las ideas.
Echo el ancla
y se clava en la mierda.
Busco luz
pero sólo hallo niebla.

Presiento más que veo
tu firme claridad.
Tan alta que no la alcanzo.
Tan fuerte que me castiga.
Tan tuya...La quiero mía.

19 ago 2010

PATRIMONIO DA HUMANIDADE / PATRIMONIO DE LA HUMANIDAD

(Imaxe baixada de internet)

De Hércules, torre.                                          A Torre chora,
Da Coruña, tesouro.                                        porque non sabe rir,
Do mundo, faro.                                              bágoas de mar.
Vagalume de pedra                                        Ó seu redor disparan
con brillo universal.                                         foguetes de emoción.




De Hércules, torre.                                          La Torre llora,
De Coruña, tesoro.                                          por no saber reír,
Del mundo, faro.                                             gotas de mar.
Luciérnaga de piedra                                      Alrededor disparan
con brillo universal.                                         cohetes de emoción.


18 ago 2010

N.M.


Todos che queren.
(Imaxe baixada de internet)
Todos, non. Unha, non.
Todos te admiran,
te aprecian, te buscan
e ata che rouban
o tempo que é teu.
Todos, non. Esa, non.
Todos esperan
que sexas feliz,
que medres,
que luzas,
que sexas quen es.
Todos, non. Xa sabes.
Todos valoran
o que fas por todos.
Todos te aproban.
Todos te loan.
Todos, non. Ti, non.
Así non hai maneira.

Todos te quieren.
Todos, no. Una, no.
Todos te admiran,
te aprecian, te buscan
y hasta te roban
el tiempo que es tuyo.
Todos, no. Esa, no.
Todos esperan
que seas feliz,
que crezcas,
que luzcas,
que seas quien eres.
Todos, no. Ya sabes.
Todos valoran
lo que haces por todos.
Todos te aprueban.
Todos te loan.
Todos, no. Tú, no.
Así no hay manera.

13 ago 2010

AS MIÑAS BOLBORETAS / MIS MARIPOSAS / MY BUTTERFLIES



No meu xardín non hai máis flores cás espiñas das rosas; nin máis carreiros cás pedras do camiño; nin máis cor cá terra de marrón.
Nin máis ledicia cás bolboretas fantasía que sobrevoan as miñas espiñas, pedras e marróns para tinguir de rosa o meu xardín.
Pero nada máis que son alegres mentres voan, e só voan mentres soño.


En mi jardín, no hay más flores que las espinas de las rosas; ni más senderos que las piedras del camino; ni más color que la tierra de marrón. Ni más dicha que las mariposas fantasía, que sobrevuelan mis espinas, mis piedras y mis marrones para teñir de rosa mi jardín.
Pero sólo son dichosas mientras vuelan, y sólo vuelan mientras sueño.
(Imaxe baixada de internet)


In my garden there are no other flowers than the thorns of the roses; no other paths than the stones of the track; no other colour than the earth of brown.
No other joy than the fantasy butterflies that fly over my thorns, stones and browns to dye my garden pink.
But they are joyful only while they are flying, and they only fly while I dream.

5 ago 2010

OCORRENCIAS PROVERBIAIS / OCURRENCIAS PROVERBIALES /


(Imaxe baixada de internet)

Cando a tristura te embargue, non hipoteques a ledicia dos teus.

Cuando la tristeza te embargue, no hipoteques la alegría de los tuyos.

...............................................................................................................

O peor de facerse vello non é avellar, senón darse conta.

Lo peor de hacerse viejo no es envejecer, sino darse cuenta.

.........................................................................................................

Ninguén pode vivir sen problemas. O que non os ten, búscaos. Menos mal que sempre se atopan...

Nadie puede vivir sin problemas. El que no los tiene los busca. Menos mal que siempre se encuentran...

.........................................................................................................

A nenez é pranto; a mocidade, incomprensión; a madurez, problemas; a vellez, dor. ¡Que viva a morte!

La niñez es llanto; la juventud, incomprensión; la madurez, problemas; la vejez, dolor. ¡Que viva la muerte!

.........................................................................................................

Non convén mirar para atrás: ou che impide avanzar ou te esnafras.
Mirar sempre cara adiante tamén é arriscado: non te decatas do rastro que vas deixando.

No conviene mirar hacia atrás: o te impide avanzar o te das un leñazo.
Mirar siempre al frente también es arriesgado: no te das cuenta del rastro que vas dejando.

.........................................................................................................

Para divertirse é imprescindible unha cousa: tempo.
Para aburrirse fan falta dúas: tempo e tempo.

Para divertirse es imprescindible una cosa: tiempo.
Para aburrirse hacen falta dos: tiempo y tiempo.

........................................................................................................

Non sufras elixindo entre os teus múltiples amigos. O mellor de todos é ese que andas buscando.

No sufras eligiendo entre tus múltiples amigos. El mejor de todos es ese que andas buscando.

4 ago 2010

SARABIA / GRANIZO / HAIL

(Imaxe baixada de internet)
O ceo chora
frías bágoas de pedra.
Galicia treme.


El cielo llora
frías gotas de piedra.
Galicia tiembla.


The sky is crying
frozen teardrops of stone.
Galicia trembles.

3 ago 2010

TARDE DE MÁIS / DEMASIADO TARDE /

(Imaxe baixada de internet)
Levaba unha eternidade pedindo a palabra. Cando, por fin, lle foi concedida, permitiuse a liberdade de non dicir nada. Os seus anhelos xa prescribiran.


Llevaba una eternidad pidiendo la palabra. Cuando, al fin, le fue concedida, se tomó la libertad de no decir nada. Sus anhelos habían prescrito.

2 ago 2010

POETAS NA ESCOLA / POETAS EN LA ESCUELA /

¡A mestra está tola!                                    recitado
Non chegan os contos,
ditados e frases;
agora empeñouse
en facernos poetas.
E leunos poemas
e púxose leda
e púxonos tristes
e fíxonos rir…

¡A mestra é moi cuca!
Pediu voluntarios.
E como non houbo
ningún movemento,
miroume de esguello,
miroume de fronte,
sorriu maliciosa…
e xa está: tocoume.

¡Mandar é moi fácil!
E deume consellos:
Expresa o que sintas.
Permite que fale
o teu corazón
con palabras lindas,
se riman, que rimen.
E xoga con elas,
e fainas bailar,
e cando xa cansen
aloumíñaas ben
e déixaas cantar,
e serás poeta
sen te decatar.

¡A mestra está tola!


(Imaxe baixada de internet)
¡La profe está loca!
No llegan los cuentos
dictados y frases;
ahora se empeña
en hacernos poetas.
Y leyó poemas
y se puso alegre
y nos puso tristes
y nos dio la risa...

¡La profe es muy cuca!
Pidió voluntarios.
Y como no hubo
 ningún movimiento,
miró de reojo
me miró de frente,
sonrió maliciosa...
 Ya está: me ha tocado.



¡Mandar es muy fácil!
Y me dio consejos:
expresa qué sientes.
Permite que hable
tu gran corazón
con palabras lindas,
si riman, que rimen.
Y juega con ellas,
y hazlas bailar,
y cuando se cansen
y las acaricies,
déjalas cantar.
Y serás poeta,
ni te enterarás.


La profe está loca!

1 ago 2010

PRAIA PARA DOUS / PLAYA PARA DOS /

(Imaxe baixada de internet)

Buscaban unha praia solitaria e atoparon un areal individual, ideal para dous que querían ser un. Detrás, o monte verde que tantas trabas puxera para deixarse cruzar. Diante, un mar de azul tranquilo que os acollía como cómplice amigo. E no medio, eles dous, cravados na area, abrazados para non recoñecer a vergoña de estar en bañador sen testemuñas.
Pero unha nube acudiu para salvalos: abrigaron o corpo e espiron a alma por primeira vez. E sorprendeunos a noite, xa sen vergoña, sen roupa, sen frío, na auga...


Buscaban una playa solitaria y encontraron un arenal individual, ideal para dos que querían ser uno. Detrás, el monte verde que tantos impedimentos había puesto para dejarse cruzar. Delante, un mar de azul tranquilo que les acogía como un cómplice amigo. Y en medio, ellos dos, clavados en la arena, abrazados para no verse la vergüenza de estar en bañador sin testigos.
Pero una nube los salvó: se abrigaron el cuerpo y se desnudaron el alma por primera vez. Y los sorprendió la noche, ya sin vergüenza, sin ropa, sin frío, en el agua...